گردشگری و خلق شهر شاد (مورد مطالعه: شهرهای چالوس و نوشهر)
محورهای موضوعی : مطالعات اجتماعی و گردشگری، جامعه شناسی گردشگری
نسترن خندان
1
( دانشگاه مازندران)
نازنین تبریزی
2
(گروه مدیریت جهانگردی، دانشگاه مازندران )
محمد حسن ذال
3
(گروه جهانگردی دانشگاه مازندران)
کلید واژه: گردشگری, گردشگری شهری, شهر شاد, شادی,
چکیده مقاله :
گردشگری از مهم¬ترین فعالیت‌های زندگی است که باعث ایجاد شادی و در نتیجه رضایت کلی از زندگی می‌شود. از سوی دیگر حضور «میزبان خوشحال» برای توسعه موفقیت آمیز گردشگری، عاملی اساسی است. بنابراین پایش میزان شادی و رضایت حاصل از فعالیت‌های گردشگری عامل موفقیت هر برنامه توسعه گردشگری است. سنجش موضوع ذکر شده در شهرهای نوشهر و چالوس به عنوان یکی از مقاصد اصلی گردشگری در شمال کشور اهمیت ویژه‌ای دارد. به همین منظور، پژوهش حاضر با هدف شناخت نقش گردشگری در ایجاد شاخص‌های شهر شاد در چالوس و نوشهر انجام شده است. جامعه آماری پژوهش حاضر، ساکنین شهرهای نوشهر و چالوس هستند و از روش نمونه‌گیری در دسترس برای تعیین افراد پاسخگو به سؤالات پرسشنامه‌ها استفاده شده است. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران ، 380 نفر برآورد شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از تحلیل آماری معادلات ساختاری، تحلیل عاملی و روش مربعات جزئی در نرم‌افزارهای اس پی اس اس و پی ال اس ، صورت گرفت. نتایج پژوهش به‌طورکلی نشان می‌دهد که گردشگری در شهرهای نوشهر و چالوس، در ايجاد شهر شاد تأثیرگذار می‌باشد ولی بر اساس نتایج حاصل از آزمون‌های آماری میزان این تأثیرگذاری، بسیار ضعیف است. همچنین نتایج نشان می‌دهد که گردشگری به میزان اندک باعث افزایش رفاه، شادی، مشارکت اجتماعی، بهبود ویژگی‌های کالبدی و همچنین افزایش رضایت ساکنین شهرهای نوشهر و چالوس شده است.
Tourism can help create happiness and, therefore, provide people with the satisfaction of life. On the other hand, the presence of a "happy host" is a fundamental requirement for the successful development of tourism, making the monitoring of the tourism-induces happiness and satisfaction level a key factor in any such development program. In this regard, as assessing the issue in Noshahr and Chalous cities (as two main tourist destinations in northern Iran) is of particular importance, this study set out to investigate the role of tourism in constructing the indices of a happy city in Chalus and Nowshahr. The statistical population of the study comprised residents of Nowshahr and Chalous cities. Moreover, the sample size was estimated to be 380 using Cochran's formula, and the participants of the study were selected via the convenience sampling method. Finally, the data collected from the questionnaires distributed among the respondents were analyzed through structural equations and factor analysis using the SPSS and PLS software. The results revealed that tourism was effective in creating happy cities in Nowshahr and Chalous. However, according to the results of statistical tests, the extent of such influence was found to be very poor. It was also found that tourism slightly increased the welfare, happiness, social participation, and satisfaction of the residents of Nowshahr and Chalous cities.
آذر، عادل، غلام‌زاده، رسول و قنواتی، مهدی. (1391). مدل‌سازی مسیری - ساختاری در مدیریت، کاربرد نرم‌افزار اسمارت پی ال اس. چاپ اول. تهران: نگاه دانش.
پطروسیان، آرتور و کرد جمشیدی، ماریا. (1394). «عوامل مؤثر بر ارتقا سرزندگی اجتماعی در فضاهای سبز شهری». همایش بین‌المللی معماری- عمران و شهرسازی در هزاره سوم، تهران. 2-7.
خلیلی، محسن و حسینی، سید مرتضی و موسوی زاده، سید محسن. (1391). «تعمیق شهر شاد، تقویت شهروندان بانشاط و تلطیف کهن‌الگوی غمین شهر مذهبی». کنفرانس برنامه‌ریزی و مدیریت شهری. 4. 4-9.
سماواتی، سحر و رنجبر، احسان. (1397) «بازشناسی عوامل موثر بر شادی در فضاهای عمومی‌شهری». مجله مطالعات شهری، شماره 29. 3- 18
شیرمحمدیان، شارین، عزیزی، شادی و شالی امینی، وحید. (1401). «شناسایی عوامل موثر بر شادی با تمرکز بر ویژگی‌های مراکز چندمنظوره شهری». مجله منظر. دوره 14، شماره 58. 40- 51
غفاری، غلامرضا و امیدی، رضا. (1388). «کیفیت زندگی». فصلنامه علمی‌پژوهشی رفاه اجتماعی. 30 و 31. 9-16.
لحمیان، رضا و عبوری، مهدی و براری، معصومه. (1392). «نقش مبلمان شهری در توسعه گردشگری. مطالعه موردی: شهر ساری». مجله آمایش جغرافیایی فضا. فصلنامه علمی- پژوهشی دانشگاه گلستان. سال سوم، شماره دهم.
محسنین، شهریار. (1393). معادلات ساختاری مبتنی بر رویکرد حداقل مربعات جزیی به کمک نرم افزار اسمارت پی ال اس. تهران: مؤسسه کتاب مهربان نشر.
محمدی، محمود و چنگلوایی،یونس. (1391). «بررسی چالش‌های توسعه شهر جدید مجلسی با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی دلفی فازی». برنامه ریزی فضایی. 2(2). 63-80.
ملکیان، محمود. (1392). «تعیین نقش فضاهای همگانی در توسعه گردشگری شهری». پژوهش‌های شهری هفت حصار. شماره 5. 58-61.
موحد، علی، امانپور، سعید و نادری، کاوه. (1390). «بازاریابی گردشگری شهری بر اساس برند‌‌یابی با مدل فرآیند تحلیل مراتبی (AHP) (مطالعه موردی: شهر کرمانشاه)». مجله علمی‌تخصصی برنامه‌ریزی فضایی. 3. 17-36.
میرشاه جعفری، سید جعفر، عابدی، محمدرضا و دریکوندی، هدایت الله. (1381). «شادمانی و عوامل مؤثر بر آن». تازه‌های علوم شناختی. 3. 50-58.
نوابخش، مهرداد و صفی، سمیه. (1392). جامعه‌شناسی گردشگری شهری، تاریخ اندیشه و نظریه در جامعه‌شناسی توریسم. 2، تهران: بهمن برنا.
وظیفه دوست، حسین. (1388). «بررسی شاخص‌های کیفیت زندگی شهری تهران». فصلنامه مطالعات مدیریت شهری. دانشگاه آزاد اسلامی‌واحد تحقیقات. سال اول. پیش شماره سوم.
هزارجریبی، جعفر و آستین فشان، پروانه. (1388). «بررسی عوامل مؤثر بر نشاط اجتماعی با تأکید بر استان تهران». جامعه‌شناسی کاربردی. 119-146.
Adler, M., Dolan, P & Kavetsos, G. (2017). Would you choose to be happy? Tradeoffs between happiness and the other dimensions of life in a large population survey. Journal of Economic Behavior & Organization, vol. 139, issue C, 60-73.
Andereck, K., & Nyaupane, G. (2010). Exploring the Nature of Tourism and Quality of Life Perceptions among Residents. Travel Research, 248-260.
Burgos,A & Mertens,F. (2017). Practicipatory management of community based tourism: A network perspecyive. Community Development.48(4).545-565.
Bojanowska, A., & Zalewska, A. (2016). Lay Understanding of Happiness and the Experience of Well-Being: Are Some Conceptions of Happiness More Beneficial than Others? Happiness Study, 17. 793-819.
Chen, Y., & Li, X. (2018). Does happy destination bring you happiness? Evidence from Swiss inbound tourism. Tourism Management, 256-266.
Croes, R., Rivera, M. A., & Semrad, K. J. (2017). 2016 Happiness Survey: Aruba Happiness & Tourism. Dick Pope Sr. Institute Publications. 40, 1-10.
Eschbacher, M. (2010). Subjective Well-Being of Tourists. Master Thesis for Obtaining the Degree. Master of Business Administration in Tourism. Claudia Eschbacher.
Helliwell, J., Layard, R., & Sachs, J. (2013). World Happiness Report. New York: UN Sustainable Development Solutions Network.
Lohmann, M., & Bloom, J. (2015). Happiness in a Tourism Context. Gross National Happiness on GNH, 148-154.
Mirzaei, H., Bahreini, A., & Moeinaddini, M & Asadi-Shekari,Z., & Zaly Shah, M & Sultan, Z. (2016). Identify Significant Indicators for a Happy City. Journal of the Malaysian Institute of Planners. 263-272.
Moscardo, G., Konovalov, E., Murphy, L., McGehee, N. G., & Schurmanna, A. (2017). Linking tourism to social capital in destination communities. Journal of Destination Marketing & Management, 2-4.
Papachristo, I., & Casals, Marti Rosas. (2019). Cities and quality of life. Quantitative modeling of the emergence of the happiness field in urban studies. Cities, 191-208.
Park, D., Lee, K., Choi, H & Yoon, Y. (2012). Factors influencing social capital in rural tourism communities in South Korea. Tourism Management. 33:1511-1520.
Richards, G. (2011). Creativity and Tourism the State of the Art. Annals of Tourism Research, Vol.38, No.4.1225-1253.
Rivera, M., Croes, R., & Lee, S. (2016). Tourism development and happiness: A residents’ perspective. Destination Marketing & Management, 5-15.
Rivera, M., Croes, R., & Lee, S. H. (2015). Tourism development and happiness: A residents’ perspective. Journal of Destination Marketing & Management, 1-4.
Rose, R. (2000). How Much Does Social Add to Individual Health? A Survey Study of Russians. Social Sciences and Medicine. Vol.51, No.9, 1421-1435.
Shan, H., Muhajarine, N., Loptson, K., & Jeffery, B. (2012). Building social capital as a pathway to success: community development practices of an early childhood intervention program in Canada. Health Promotion International, 244-246.
Soulard, J., Knollenberg, W., Boley, B., R.Perdue, R., & McGehee, N. (2018). Social capital and destination strategic planning. Tourism Management, 189-200.
Zhao, Weibing & Ritchie, J.R. Brent & M. Echtner, Charlotte. (2011). Social Capital and Tourism Entrepreneurship. Annals of Tourism Research, Vol.38, No.4, pp.1570-1593.